Samen met Martin Sämmer van MAF bedacht ik een unieke inhoudelijke aanpak voor de geschreven informatie in deze tentoonstelling. Alle tekstuele informatie is in eerste instantie gecensureerd, als een bezoeker informatie wil lezen, moet hij/zij daar extra moeite voor doen.
Direct bij binnenkomen is het al raak. Zo lijkt het forse projectiedoek in het entreedeel van de tentoonstelling op een megagrote gecensureerde tekstpagina en is behalve de tentoonstellingstitel geen woord meer leesbaar. Tekstborden en vitrines zijn voorzien van transparante overlays met daarop zwarte balken die, behoudens enkele steekwoorden, de volledige inhoud afdekken. Ook de door de politieke gevangenen geschreven boeken in de tentoonstelling zijn voorzien van een censurerende laag. Een bezoeker moet eerst een overlay optillen wil hij/zij de borden en de boeken kunnen lezen.
Op de zolder van het slot, in de protestruimte, zie je onder meer een collage van protestposters, hier staat ook een uitnodigende felgele tafel met stoelen. Bezoekers kunnen gezeten aan deze tafel, door op een kaart een boodschap te schrijven en deze in de postbus te deponeren, ook zelf actie ondernemen. Op het tafelblad schreef ik met de hand een opvallende uitnodiging daartoe.
Op de grote en ronde posterwand in de afsluitende ruimte zijn voormalig politieke gevangenen afgebeeld die met hulp van Amnesty International vrij zijn gekomen.
